mülayim

sif. <ər.>

1. Yumşaq, həlim. Mülayim xasiyyətli. Mülayim adam. – Təbiətən mülayim və olduqca sakit bir xasiyyətə malik olan ortancıl bacı Asya orta məktəbi bitirdikdən sonra ərə getmiş(di). Ə. M.. // Xoş, yumşaq, ürəyəyatan (səs haqqında). Avazı idi bəsi mülayim; Üslubi dürüst, üsuli qaim. F.. Hüseyn çox mülayim və təsiredici səsi olan bu müəllimin danışdıqlarına diqqətlə qulaq asırdı. S. Rəh..

2. coğr. İsti ilə soyuq arasında olan, nə çox isti, nə çox soyuq; mötədil (iqlim haqqında). Mülayim hava. – Bu şəhərin qışı canayatan və mülayimdir. S. R.. Bəxtimizdən bir neçə gündür ki, havalar mülayim z. keçir. S. Rüst..